Jaskinia pod Wodospadem || SIEDZIBA WŁADCY

Jej wystraszone zająknięcie się przemilczał, zamiast tego powracając do stałej pozycji z wysuniętą nogą. Pozwolił karej naprawić spapraną robotę, gdyż może po prostu użyła za mało specyfików. Przyglądał się on zarówno jej, jak i drugiej towarzyszce. Jeden nieprawidłowy ruch... Byłyby w kropce. Ale sam z siebie nie miał najmniejszej ochoty walczyć z o wiele słabszymi klaczami. Nie chciał się zniżać do tego poziomu.
Po jakiejś chwili zauważył, że kara wzięła się do tego porządnie i faktycznie zadbała o ranę jak trzeba. Wydawało się, że jest w porządku, bo krwawienie ustało. Cóż, nie było najmniejszego sensu przeciągać tego dłużej. Nie miał ochoty na dalsze słowne potyczki.
Cofnął się kilka kroków, obejmując obie na raz wzrokiem. Spojrzał na swoją nogę, która nawet go nie bolała i... Odsunął się w bok, robiąc przejście.
- Możecie się bezpiecznie stąd... Wynosić.- zabrzmiał swym niskim głosem mrużąc w skupieniu oczy. Miały zniknąć jak najszybciej, a i było im to na rękę... W końcu nie dał im gwarancji, że nie napotkają żadnego płomiennego po drodze. Gdy już opuściły to miejsce, on zmierzył spokojnym krokiem w inne miejsce.

z/t

Modły lub krótko mówiąc nadzieja, zaczęły działać bo rana na nodze ogiera ewidentnie się polepszyła.Krwawienie ustało, a to już był krok w stronę sukcesu- w kocnu od czegoś trzeba było zacząć.
Uśmiechnęła się spoglądając na klacz, a w jej oczach można było zauważyć szczęście, jak i w dużej mierze ulgę.Od razu poczuła się lepiej. Spokój ponownie zawitał, a klacze w kocnu mogły opuścić to miejsce. Przeszła obok ogiera, nieco pewniejszym już korkiem, a gdy tylko jej kopyta dotknęły miękkiej ściółki klacz od razu przyspieszyła..
Z.t

Alys widząc, że Devraj wydaje się ukontentowany robotą Indigo, pozwoliła sobie na oddech ulgi. Naprawdę bardzo nie uśmiechało jej się walczyć z tym ogromnym ogierem, prawdopodobnie większym niż one dwie razem. Jego nieprzyjemny ton sprawił, że Alys się skrzywiła, jednak nie skomentowała w żaden sposób jego pożegnania. Dupek. Rzuciła mu niechętne spojrzenie.
Powoli przeszła koło rudzielca, cały czas nastawiając jedno ucho w jego stronę oraz bacznie go obserwując. Dopiero kiedy Indigo zniknęła za zasłoną wodną, Alys spuściła spojrzenie z władcy Płomiennych. Nieco wolniej niż towarzyszka wyszła z jaskini, grając na zwłokę tylko dlatego, że mogła. Dopiero kiedy wyszła ze zbiornika, do którego wpadała woda z wodospadu, przyspieszyła do galopu by dogonić Indigo.
z/t