Wąwóz dzików

Spośród licznych wąwozów w Puszczy, właśnie ten pewne niewielkie stadko dzików postanowiło obrać za swoje terytorium. Terroryzują one wszystkie napotkane zwierzęta, jeśli tylko uznają to za godne ich uwagi. Drzewa w odległości do pół kilometra są tu przez nie poznaczone, a poszycie leśne jest wyryte wzdłuż i wszerz. Rosną tu głównie dęby, więc na ziemi między liśćmi i trawą często można napotkać różnych wielkości i kolorów żołędzie. W samym wąwozie podobno aż roi się od trufli - uwielbianego oraz pilnie strzeżonego przez dziki przysmaku. Ale kto normalny zadzierałby z takim groźnym gangiem?

warunki atmosferyczne na dzień dzisijeszy:

Lało.

Lało jak z cebra.

Niektórzy powiedzieliby, że deszczyło psami i kotami.

Heikkøye czuła się dziś wyjątkowo źle, i nawet nie starała się udawać sama przed sobą, że jest inaczej. Jej oczy zdawały się rozsadzać czaszkę bólem, co z kolei dosłownie szarpało jej za nerwy. Szósty zmysł podszeptywał jej, że powinna schronić się gdzieś przed zbliżającą się ulewą i burzą. To pierwsze nie robiło na niej zbyt dużego wrażenia; przemoknięta sierść nie była niczym niekomfortowym, ani tym bardziej nowym dla niej doświadczeniem. Burzę z kolei każdy roztropny uważał za niebezpieczną, zwłaszcza na otwartych terenach, a to z kolei wywoływało u niej lekkie podenerwowanie. Lekkie, lecz na tyle intensywne, by osłabić jej zmysły i spowodować, że nie dostrzegłszy - bo i jak? - spadu ziemi, trafiła kopytem w próżnię wąwozu i z panicznym kwiknięciem sturlała w dół. Nie było na szczęście wysoko, więc nie zabiła się ani nie połamała, za to wściekła się ponad wszelkie wyobrażenie.

- Faen! Dra til helvete! Knulle jorden! - zaczęła wywrzaskiwać w deszczu przekleństwa, kopnąwszy wściekle połać ziemi, gdy tylko podniosła się z upadku. Znała brzydkie słówka w każdym nordyckim języku; w jej lodowym tabunie właśnie tego uczyły ją konie z chłodnych stron świata.




// edit w dniu 18 czerwca 2019 A.D.: można wbijać, umówiłam się tu z kimś ale mi ucieknięto :<