W galopie
Czy chcesz zareagować na tę wiadomość? Zarejestruj się na forum za pomocą kilku kliknięć lub zaloguj się, aby kontynuować.



 
IndeksIndeks  Latest imagesLatest images  SzukajSzukaj  RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  

 

 Heikko

Go down 
AutorWiadomość
Heikkøye
Wojownik
Heikkøye


Posty fabularne : 17

Heikko  Empty
PisanieTemat: Heikko    Heikko  EmptySob Maj 04, 2019 8:01 pm

Imię:
Heikkøye, zabawny zlepek dwóch słów w dwóch różnych językach, w wolnym tłumaczeniu oznacza ono słabe oko. Pierwotnie nazywano ją Aurinko, czyli słońce.

Płeć:
klacz

Stado:
Taniec Płomieni. Urodziła się w plemieniu okupującym tereny Lodowego Skraju, następnie dołączyła do Księżycowych Szczytów; zawarła tam wiele relacji, jednak w chwili obecnej porzuca tamto życie i szuka przygód w gorącej dżungli.

Wygląd:
Jej sierść jest krótka, nieco szorstka i jasna, usiana malutkimi jasnoszarymi włoskami, które wysrebrzają ją w świetle księżyca; postawę ma posągową, długą, szczupłą, a włosie w słomkowym, jasnożółtym kolorze. Najbardziej przyciągającą wzrok cechą są jednak jej oczy; wyglądają jak dwie szklane kulki pełne niebieskawej mgły.

Styl bycia:
To klacz stanowczo za stara jak na swój wiek. Przeżyła wiele gorzkich momentów w swoim życiu, jest to dla niej najbardziej znajomy smak. Ma bardzo bogatą wyobraźnię, klnie po fińsku, jest dość ordynarna, a jej nastrój w najsilniejszym stopniu zależy od pogody i temperatury. Zazwyczaj jednak jest oschła i nieprzyjazna, droczy się, używa dużo sarkazmu - jest to jednak tylko wrażenie, pod spodem bowiem żywi wiele pozytywnych uczuć, a troskę i przyjaźń ukazuje poprzez kpiny i słowne utarczki. Jeżeli jej rozmówca jest na tyle cierpliwy, by przedostać się przez wierzchnią warstwę Heikkoye, zaskoczy go, jak przyjazna i troskliwa jest dla tych, których polubi, jednak nie powinien się spodziewać dużego przywiązania; klacz lubi zmiany i jest na nie gotowa. Łatwo się irytuje i nie może pochwalić się największą kontrolą nad emocjami.

Mało widzi, ale jest bardzo uważną obserwatorką i zawsze potrafi wyczuć, że rozmówcy coś dolega lub trapi; pomimo swojej chropowatej powierzchowności nigdy nie puszcza nikomu żadnych zmartwień płazem i stara się pomóc, jak może - ale nikt nie usłyszy od niej słów współczucia. Heikko tym towarem nie handluje.

Upodobania*:
Ukochała wodę w świetle księżyca i okropną pogodę; zimny deszcz, mgłę, mżawkę, burzę, a zwłaszcza śnieg z deszczem i siekący wiatr.

Czego nie lubi*:
Ciepła. I słów współczucia, gdy zdradzi komuś tajemnicę swego niebieskiego spojrzenia. Zawsze grozi współczującym, że odgryzie im łby.

Cechy szczególne*:
Ślepnące, tracące moc oczy okryte jaskrą, przez Heikko nazywaną niebieską mgłą. Żeby żyć, poruszać się i orientować w terenie łączy węch i wyobraźnię ze słuchem, przez co bardzo dobrze potrafi rozplanować sobie, co lub kto gdzie się znajduje. Ciężko ją zaskoczyć, podchodząc. Jest bardzo wyczulona.

Cele postaci:*
Udowodnienie otoczeniu, że jej oczy nie czynią jej nieprzydatną.

Historia:
Od zawsze mieszkała tuż za Lodowym Skrajem i nigdy nie widziała w swoim życiu nic nowego. Miała tam przyjaciół, w tym młodego ogiera o korzeniach zachodnioeuropejskich, od którego przejęła manierę wywarkiwania nordyckich przekleństw, gdy tylko coś ją sfrustruje. Jaskry nabawiła się w wieku źrebięcym wskutek silnego uderzenia o lód i uszkodzenia kanałów doprowadzających płyny do oka; niebieska mgła rozchodziła się bardzo powoli, a fakt jej istnienia klacz ukrywała przed wszystkimi z uwagi na to, że jako jedna z silniejszych i bardziej odpornych na zimno źrebaków miała szanse na zostanie karjan äiti, czyli główną strażniczką stada. Ta pozycja wymagała olbrzymiej czujności, orientacji, sprawnych zmysłów; Heikko wiedziała, że poradziłaby sobie z tym zadaniem bez użycia oczu, jedynie opierając się na pozostałych, do bólu wyostrzonych zmysłach, jednak wojownicy i lider stada nie podzielali tej opinii. Gdy jej sekret wyszedł na jaw, została odcięta od możliwości trenowania, dostała swoje obecne imię i popadła w niesławę jako słaby źrebak bez przyszłości.

Brak treningów, otrzymywanie ograniczonych racji żywnościowych i brak zainteresowania ze strony członków stada osłabiły ją psychicznie i fizycznie; lodowiec zrobił się dla niej zbyt zimny do przetrwania. Wiedziała, że na dłuższą metę w stadzie czeka ją tylko śmierć, więc jeszcze za młodu pewnego dnia pożegnała się i odeszła w stronę cieplejszych krain, a schronienie i prawdziwe, czyste uczucie znalazła wśród księżycowych koni; nie zagrzała tam jednak miejsca, chcąc dowieść swojej wartości, i zaczęła szukać siebie wśród tańczących płomieni.

Powrót do góry Go down
 
Heikko
Powrót do góry 
Strona 1 z 1

Permissions in this forum:Nie możesz odpowiadać w tematach
W galopie :: Strefa Postaci :: Karty Postaci-
Skocz do: